Samenvatting.

De Guild OM-140 is een weergaloos goed klinkende, spelende en ogende gitaar. De subtitel verwijst naar de vroegere vestiging in Westerly Rhode Island. De serie wordt niet in de tegenwoordige vestiging in Santa-Monica California gemaakt maar in China en blijft daardoor betaalbaar. In deze prijsklasse vind je geen betere!

Details:

Het Merk Guild heeft me altijd getrokken al was het maar omdat het uit hetzelfde jaar dateert als ikzelf (1952). Reeds in 1980 kocht ik een USA Guild D35. Die ik heb verkocht omdat een dreadnought voor mijn postuur te groot bleek. Jaren later kocht ik tweedehands een F20 uit hetzelfde jaar. Dit folky type is echter weer te klein waardoor het te ‘dozig’ klinkt en hou ik in open-D voor voor slide.

Onlangs heb ik ook een Guild OM-140 sunburst Westerly aangeschaft. Het bovenblad is van sparren en zij- en achterkanten zijn van Afrikaans mahonie. Deze OM (staat voor orchestra) klinkt heel vol met een ideale mix van ‘helder’ en ‘warm’ en met een ruime sustain. Het volume is fors maar de balans tussen de snaren en de posities blijft perfect.

Een OM is iets kleiner dan een dreadnought en iets minder diep. De systematiek van de zangbalken onder het bovenblad is ook anders, zg. ladder-bracing versus X-bracing. De weergave bevat mede daardoor meer midden en top en (gelukkig) minder bas dan bij een dreadnought.

Een OM is ideaal voor fingerpicking. Maar flatpicking, strumming, jazz-accoorden, slide klinkt ook allemaal super. Als je zittend speelt is een OM-vorm prettiger dan een dreadnought. Immers omdat je bovenbeen in de holte komt, ligt de body iets lager en vergt het minder buiging van je bovenarm.

De constructie van Guild-gitaren is befaamd maar dat ging soms ten koste van de bespeelbaarheid en het uiterlijk. De hiel van de hals en de kop van deze OM-140 zijn flink afgeslankt tov. de jaren 80-modellen. De hals speelt lekker licht. De brug heeft niet de bekende beetje plompe vorm, is minder onderscheidend maar wel fraaier. Het fretboard is van vlekkeloos palissander en de frets zijn perfect gepolijst.

De lak is niet meer nitrocellulose maar polyurethaan. De zij- en achterkant van de jaren 80-modellen hadden zo’n lelijke donkerbruine beits. Bij deze OM-140 is die lichter waardoor de tekening van het mahonie mooi uitkomt. De sunburst van het bovenblad is perfect aangebracht. Het vignet in de kop en de rosette zijn schitterend, (gelukkig) niet te overdadig ‘bling-bling’.

De brug- en topkam zijn, anders dan in de specificatie is aangegeven, niet van been maar van kunststof. Het lijkt mij tusk maar misschien niet van het merk Graphtec. Uit ervaring heb ik iets tegen een topkam van been omdat het vaak insnijdt en de snaren afknelt. De geleiding van deze kunststof is in orde.

Voorlopig zie ik slechts een minpunt op deze gitaar nl. de stemmechanieken. Er zit te veel speling in wat op den duur stemmingsproblemen gaat geven. Er staat geen merknaam op, ik begrijp niet waarom ze geen betere set van bv. Grover hebben genomen. Zelf prefereer ik die-casts maar dan moet je de gaten verbreden. De koffer is van polyfoam, dat biedt voldoende bescherming en is lekker licht.

In mijn verzameling Taylor, Martin, Tacoma etc. gitaren die 3 tot 4 keer zo duur waren doet deze Guild OM-140 niet onder qua geluid. Natuurlijk herken je wel het kwaliteits- en prijsverschil aan de grovere nerven in het sparren bovenblad, aan het ongelijke patroon in het mahonie van de hals etc. Bewust heb ik een OM zonder Fishman Sonitone genomen, want ik zet er liever een klankgat-element op.